Grota Iris

Iris

Jest to niewielka polanka, na której rośnie kilka kwiatów i trzy spore drzewa. Na środku znajduje się jeziorko.
Jednak jest także ukryte pod jednym z drzew wejście do groty. Mieszka tam pewna suczka imieniem Iris. Grota jest spora. W środku leży kocyk, na którym śpi suczka, a także lodówka i stół, na którym stoi dzban z zerwanymi przez Iris kwiatami.

Iris przebiegła przez polankę i podeszła do drzewa. Przecisnęła się przez niewielką szparę pomiędzy korzeniami i znalazła się w swoim domku. Rozejrzała się po niewielkim pomieszczeniu. Wyjęła z lodówki kiełbaskę, zjadła ją, napiła się wody i położyła na legowisku. Chwilę później zasnęła.

Michael

Michael szukając sobie jakiejś groty w której mógłby przenocować, usłyszał głośne chrapanie. postanowił sprawdzić, co jest wykonawcą tak głośnego chrapania. Po wejściu do groty zauważył Sukę, która najwyraźniej zmęczona usnęła. Nie chciał jej budzić, więc udał się w stronę wyjścia. Jednak jego plan nie udał się zupełnie. Wychodząc zahaczył nogą o jedną z odciętych gałęzi i spowodował dość głośny szmer. Była to dość niezręczna sytuacja. Przecież Michael nie znał tej Suki, a mimo to wszedł do jej... "mieszkania".

Iris

Iris zerwała się czujnie na równe łapy. Kto tu był? Jej wzrok przykuł pies. Co on robił na jej terenie? Przyjrzała mu się badawczo i warknęła cicho. Na w razie czego, gdyby miał złe zamiary.

Michael

-Nie ma co warczeć. Już sobie idę. Przepraszam za najście.-Powiedział na jednym oddechu Michael. Nie zamierzał dłużej denerwować nieznajomej Suki.

Iris

Iris uspokoiła się nieco. Labrador? Może rodzina? Nie, raczej nie.
- Nie, możesz zostać. - powiedziała suka spokojnie. - Przepraszam. Zdenerwowałam się. - Uśmiechnęła się delikatnie. - Jestem Iris, a ty?

Michael

Michael zdziwiony trochę odpowiedzą wilczycy uśmiechnął się do niej łobuzersko.
-Jestem Michael. Miło mi Cię poznać. Wiesz.., że masz robaka na nosie?-powiedział Michael, po czym zaczął chichotać jak szczeniak.

Iris

Iris spojrzała na Michaela jak na totalnego idiotę. Nie, no! Spojrzała ukradkiem w kałużę, która była obok. Zero robaków w nosie. W jej stronach Przywódców i osoby wysoko postawione traktowano z pewnym szacunkiem. Ale nie chciała wychodzić na, jak to nazywały szczeniaki "zgreda". Więc nie upominała psa, tylko z lekkim uśmiechem czekała aż się opanuje.

Michael

-Źle patrzysz Irys. Robak chodzi Ci na nosie. Sprawdź jeszcze raz.-powiedział Michael.
-Wiesz... słyszałem, ze zostałaś przywódcą Klanu słońca, Gratuluję!, miło mi tym bardziej, że ja jestem w tym klanie.-powiedział Ciepło Michael.

Iris

Ponowne zerknięcie w kałużę. Zero robaków. Ale niech mu będzie. Udała, że zdejmuje robaka z nosa i stawia go na ziemi.
- Taak. - powiedziała. - Dziękuję. I miło mi, że należysz do naszego Klanu.

Michael

-Wiesz.. mam takie pytanie... tylko trochę trudno mi jest trudno je Tobie zadać tak na początku znajomości..-wyjęknął Michael. Cały czas wpatrywał się w oczy Irys. Przypominały mu dzieciństwo.

Iris

- Słucham uważnie. - powiedziała Iris siadając na przeciwko Michaela. Przyjrzała mu się badawczo. Wyglądał na sympatycznego, chociaż tym wyskokiem z robakiem, nieco ją zaskoczył.

Michael

-Czy masz może jakąś rodzinę.. męża, dziecko, brata, siostrę?-spytał Michael. Uwielbiał słuchać rodzinnych opowieści. Może dlatego, że właściwie sam nie miał żadnej.

Iris

- Nie... To znaczy mój brat, założyła własną rodzinę, dawno go nie widziałam. A mama nie żyje - rzekła cicho Iris. Tęskniła za nimi, ale musiała się pogodzić, z tym, że raczej żadnego z nich już nigdy nie spotka.

Michael

-Ciekawe. Ale może jednak kiedyś spotkasz chociaż brata - powiedział Michae - Może gdzieś wyskoczymy co?- dodał z uśmiechem na pysku.

Iris

Iris zaskoczyło pytanie Michaela. Nie wiedziała co powiedzieć.
- Dobrze.- rzekła w końcu. - Niech będzie.

Michael

- Masz tu jakieś ulubione miejsce?- spytał zaciekawiony Michael. Nie chciał by w miejscu które wybierze Michael Iris czuła się źle. Więc lepiej by to ona wybrała.

Iris

- Nie. - rzekła Iris z uśmiechem. - Nie mam tu mojego "ulubionego miejsca". Wszędzie czuję się dobrze. - Suczka spojrzała na Michaela. - A ty? - spytała. - Masz jakieś swoje ulubione miejsce w naszej pięknej krainie?

Michael

- hmmm. Ciekawe miejsce jest pod samotną wiśnią. Może się tam wybierzemy - Rzekł Michael po czym spojrzał ciekawym wzrokiem na Iris.

Iris

Iris uśmiechnęła się pod nosem. Samotna Wiśnia... Tam jeszcze nie była, chociaż co nieco słyszała o tym miejscu. Ponoć było... magiczne.
- Dobrze. - rzekła Iris i wstała. - Zatem prowadź.

Michael

Michael wstał, spojrzał ciekawym wzrokiem na Iris i uśmiechnął się. Wyciągnął swoje zastałe już kości i udał się w kierunku wyjścia. Obejrzał się za Iris.
- Idziesz? - rzekł do Iris. Po czym wyszedł. po chwili już go tu nie było.