Słoneczna grota Michaela

Michael

Było w niej dużo miejsca. Gdzieniegdzie w skałach były dziury co dawało mnóstwo światła. Jak i powietrza. Było to cudowne miejsce. Na zewnątrz niedaleko rosło kilka drzew i krzaków.

Michael postanowił przywłaszczyć sobie tę grotę, podobała mu się. Przytaszczył z lasu trochę drewna i mchu by tymczasowo zrobić sobie jakieś miejsce do spania. Nie miał właściwie co robić. Więc zajął się urządzaniem swojego "miejsca na ziemi". Po chwili był tu naprawdę przytulnie.

Mash

Mash przechadzał się po terenach Klanu Słońca podziwiając widoki. W końcu trafił tutaj. Rozejrzał się dookoła i dostrzegł grotę. Ciekawość nakazała mu zobaczyć to, jednak rozsądek podpowiadał, że zapach obcego psa może oznaczać niebezpieczeństwo. Jednak czy szczeniak kiedykolwiek słuchał głosu rozsądku? Nie. Chwilę później dzieciak już wsadzał do groty wścibski nochal.
- Dzieeeń doooberek! - zawołał wesoło i począł merdać małym ogonkiem.

Michael

- Witam, kim jesteś.. ?- Rzekł Michael po czym spojrzał na szczeniaka ciepłym spojrzeniem. Mały wydał się Michaelowi całkiem miły. Więc postanowił, nie wyrzucać go z domu od razu.

Mash

Młody tylko dumnie wywalił jęzor i mlasnął nim porządnie. Spodobało mu się to, więc mlasnął jeszcze raz! I jeszcze! To była doskonała zabawa. W końcu jednak się opanował i spojrzał na dorosłego psa.
- Jesteeem Mash! - zawołał głośno, a na jego pysk wpłynął szeroki uśmiech. Oby ten gość miał czekoladę i chciał się nią podzielić!

Michael

Michael zdziwił się trochę. W końcu zachowanie Masha nie należało do normalnych. - Może chcesz coś zjeść - spytał uprzejmie Michael. Następnie udał się w kierunku mięsa na które nie miał ochoty.

Mash

- Nieee... - mruknął niezadowolony szczeniak. W sumie, dlaczego siedział w wejściu. Szybko władował swój zacny tyłek do groty i rozejrzał się po pomieszczeniu. Fajnie! Ciekawie... Mash przeniósł spojrzenie z powrotem na psa.
- A ty? - spytał. - Jak masz na imię? Hm?

Michael

- Jestem Michael. Ale mówią na mnie Miki <czyt. Majki>. - rzekł dorosły pies. Uśmiechnął się lekko. Na widok tak odważnego psa.. Będą jeszcze z niego ludzie..- pomyślał.- Masz może jakąś mamę.. tatę.. bądź jakąkolwiek rodzinę? - spytał.

Mash

- Eeee... - zastanowił się Mash. Nikt go nie chciał, bo był dziwny. Szalony. Nawiedzony. - Nie. Ale miałem tyle rodzin, że mi wystarczy! - rzekł szczerząc wszystkie zęby. Nikt nie lubi świrów. Tak go nazywali ci ze schroniska. Świr.

Michael

- Byłeś w schronisku? Jak się wydostałeś - spytał z zaciekawieniem na pysku. Nie miał pojęcia jak można uciec ze schroniska. To było niezwykłe. Michael w życiu nie spotkał psa który byłby w schronisku.

Mash

- Schronisko... - wzdrygnął się Mash. Na sam dźwięk tego słowa czuł się źle. Wspomnienia wracały. Kiedyś omal nie został uśpiony. - Nie uciekłem ze schroniska. Uciekłem od nowej rodziny - powiedział. Nawet ich dobrze ni poznał. Wiedział tylko, że dali mu na imię "Mash".

Michael

- A no chyba, że tak. Ja w twoim wieku byłem podobny. Urodziłem się w bardzo bogatej rodzinie, potem oddano mnie do jeszcze bogatszej. W życiu nie zaznałem ubóstwa. Przygarnęło mnie około 10 rodzin.. w każdej było miło.. ale ja wolę bardziej towarzystwo psów niż ludzi. Oto moja historia..- Rzekł MIchael

Mash

- To szkoda. - rzekł Mash przechadzając się po mieszkaniu. Zajrzał w każdy kąt, w jaki zmieścił się jego wścibski nochal. - Ja też często zmieniałem rodzinę - rzekł. Zbyt często...

Michael

- Ale dobrze Ci jest samemu? - spytał Michael zmieniając ton na wyjątkowo dziecinny. Mash wydawał mu się tak wyjątkowo malutki, że Michael wprost nie mógł powstrzymać się przed zdrabnianiem wyrazów w jego towarzystwie.. trudno mu było się opanować.

Mash

- Dobrze! - zawołał zadowolony malec. Kąty do zaglądania się skończyły, więc Mash zaczął dokładnie oglądać labradora. Był taaaki wieelki! Jego ogon bardzo spodobał się szczeniakowi, więc ten postanowił pociągnął za niego w celu sprawdzenia czy coś się stanie.

Michael

- Ej.! Co ty robisz?! - Powiedział samiec. Ledwo mógł powstrzymać się od śmiechu. Łaskotało go to i dla malca wydawało się być świetną zabawą. Jednak chciał by Mash przestał. Musiał zachować jakiś autorytet. W końcu już od jakiegoś czasu zgrywa.. takiego "dorosłego" samca.. Nie chciał teraz tego zepsuć. Spojrzał z wysoka jeszcze raz na malca i uśmiechnął się.. po czym zaczął podgryzać mu ucho w celu zabawy. Tak jak bawił się ze swoim rodzeństwem dawno.. dawno... temu.

Mash

Mash przerwał ciągnięcie ogona dorosłego samca i odskoczył jak oparzony, gdy pies ugryzł go w ucho. Napiął wszystkie swoje mięśnie, pokazał zęby i zawarczał groźnie. Nie podobało mu się, że ktoś złapał go za ucho. Nie wiedział, że to zabawa, chociaż w schronisku często dochodziło do walk pomiędzy szczeniakami i dorosłymi.

Michael

- Mały, co ty robisz? - rzekl ze spokojem Michael. Wiedział, że w momencie starcia z Mashem mógłby zrobić krzywdę maluchowi. Spojrzał ostro na Masha i czekał na jego reacje. Uważał, że mashowi może stać się krzywda jeśli dalej będzie tak postępował. Za dużo sobie pozwala.

Sensi

Sensi wbiegła do groty tanecznym krokiem.. z uśmiechem na pysku.
- Witam. Nazywam się Sensi. Jestem nowa w krainie.. mogę tu zostać.? - spytała młoda suczka gospodarza którym najwyraźniej był ten wielki lablador o wyjątkowo przyjaznym uśmiechu. po chwili zwróciła uwagę na małego psa, który w zabawny sposób pokazywał zęby. Sensi pomyślała, że to żart. jednak mały chyba nie żartował. Co takiego mógł zrobić ten sympatyczny lablador, że tak rozzłościł malucha.
W sumie to chyba niegrzecznie jest tak warczeć na gospodarza. Jednak Sensi nie chciała się wtrącać.