Las pełen zwierzyny

Surreal

Surreal podniosła łebek i warknęła na Moccę. Potem odwróciła się do Darkness'a i mruknęła.
- Nieważne, zapomnij. Nic od Ciebie nie chcę. - Szepnęła cicho; suczka w jednej chwili zmieniła ton.
Nie było już w nim nic z dziecięcych głupotek, jedynie ból i osamotnienie. Odwróciła się i kręcąc się w kółeczko kawałek dalej, położyła się na ubitym śniegu tyłem do towarzystwa i zaczęła lizać zranioną łapkę.

Darkness

- Nie nabijaj się. Mam tu poważny problem. - Spojrzał krzywo na pół wilka. Zdawał sobie sprawę, że zachowuje się teraz całkiem inaczej, a wszystko przez tego malca.
- I nie sądzę, żebyśmy byli spokrewnieni. Zresztą skąd mam wiedzieć, co robiła moja matka od czasu mojej ucieczki? - Powiedział już nieco ciszej. Ale szczerze wątpił w jego pokrewieństwo z tym małym, ciekawskim i upartym stworzeniem. Co miał teraz zrobić? Szczeniak uczepił się go jak rzep psiego ogona.
- Mówiłem, żebyś się nie pokaleczyła. - Spojrzał teraz na łapkę małej. Cóż, wiadomo jak to dzieci. Nieostrożne, uparte, stawiają zawsze na swoim.

Mocca

- Rzeczywiście. Problem wygląda poważnie. I na prawdę bardzo groźnie. - Mocca spojrzał z uśmiechem na szczeniaka. Podszedł do małej i usiadł obok. Zauważył, że się skaleczyła. Może potrzebowała pomocy? - Nic ci nie jest, mała? Skaleczyłaś się tak? - No co? Może Wojownik był poważny i niezbyt towarzyski, lecz nie może odmówić pomocy poszkodowanemu dziecku.

Surreal

Surreal nie odzywała się. Przestała lizać łapkę i schowała ją pod siebie, nie pozwalając sobie choćby na jęknięcie. Ani cienia słabości, ani przed sobą, ani tym bardziej przed kimś.
- Zostaw mnie- powiedziała cicho, aczkolwiek stanowczo, wciąż patrząc w dal przed siebie, tyłem do psów. A co! Nie chcą jej, to nie. Ona tylko chciała być miła. Nie będzie się wpychać niechciana.

Mocca

- Jak sobie życzysz. - rzekł Mocca lekko się kłaniając. Wrócił na swoje miejsce obok Iluzji. Z uśmiechem obserwował jak potoczy się dalsza akcja między szczeniakiem, a Darknessem. Może być nawet ciekawie.

Darkness

Spojrzał na szczeniaka, potem na Moccę, potem znów na szczeniaka i znów na Moccę. Chyba ktoś go mocno walnął w łeb. No cóż. Wdepnął w tą sytuację, teraz jakoś musi z niej wyjść. Wstał ospale, przemaszerował spokojnie i stanął twarzą w twarz ze szczenięciem.
- No już, nie obrażaj się. - Zerknął Surreal prosto w oczy, po raz kolejny. Wziął głęboki wdech, jakby przez dłuższy czas nie mógł zaczerpnąć powietrza.
- Przepraszam. - Powiedział przeciągle i niechętnie, starał się jednak ukryć to niechęć najlepiej jak umiał.

Surreal

Spojrzała na wielkiego owczarka spode łba:
- Niby za co? Nie chcesz mnie i nie jesteś pierwszy. Nie masz za co przepraszać- powiedziała, również starając się ukryć niechęć. Zresztą, czemu miałaby mu o tym mówić? Wydał jej się kimś, z kim mogłaby porozmawiać, kto może by ją zrozumiał. Kto by się uśmiechnął na jej szczenięce psikusy. Wydał jej się kimś podobnym do jej samej... Widać się pomyliła.

Darkness

- No to jesteś naprawdę do mnie podobna. - Powiedział cicho. Tak, go też od dawna nikt nigdzie nie chciał. A on to odwzajemniał. I chyba po raz pierwszy od dawna spotkał kogoś, kto zachowywał się w stosunku do niego inaczej. Fakt, że to jeszcze szczeniak, ale miło jest nie być odtrącanym.
- Po za tym, skąd wiesz czy cię nie chcę? Czemu uważasz, że nikt ciebie nie chce? - Spytał już mniej poważnym tonem. No cóż. Nie sprawdzał się jako niańka, nie miał dobrych kontaktów z dziećmi.

Mimic

Mimic słysząc co mówią inne psy popatrzyła na nie z radością. Ach tak no wreszcie jakieś psy normalne nie takie dziwne. Podeszłą do owczarka i podając mu łapę powiedziała do niego:
-Witaj. Moje imie to Mimic miło mi cię poznać.
Usiadła czekając na odpowiedź.

Darkness

Eh. Więcej kłopotów na horyzoncie. Nie potrafił poradzić sobie z jednym szczeniakiem, a co dopiero z dwoma? No cóż.
- Witaj. - Odwrócił łeb i spojrzał na Mimic. Nie miał jednak w zwyczaju podawania łapy, stał więc dalej twardo na ziemi. Nie wiedział już co ma zrobić. Chciał jakoś przekonać Surreal, że nie jest niechciana, tym samym nie chciał urazić kolejnej osoby.
- Jestem Darkness. - Przedstawił się, chociaż tego nie znosił. Chciał zachować swoje imię w tajemnicy, bezskutecznie.

Surreal

- Bo jestem tylko białą kulką? Przecież rozumiem, nie jestem głupia- powiedziała przez ostre jak igiełki ząbki.
- A reszta... Naprawdę chcesz wiedzieć?- zapytała niby to z niechęcią, ale jednak w oczach zapłonęła nadzieja, gdy pies wymówił tak wiele słów, skierowanych prosto do niej.

Mikera

Mikera przyszła tutaj ,ale z jednym problemem była wysoka i myślała że inne psy jej nie zaakceptują ,ale musiała iść żeby nie było afery że nigdzie się nie pokazuje. Przeszła obok rozmawiających psów bez żadnego słowa i usiadła.

Mimic

-Och w takim razie witam cie Darkness-skłoniła sie lekko samcowi. Zwróciła łeb w strone szczenięcia i spytała je:
-A jak tobie na imie? Bo ja jestem Mimic.
Popatrzyłą na szczeniaka swoimi brązowymi oczyma i usiadła.

Mikera

//A na ,którego szczeniaka?\\
Mikera udawała że nie słyszy nic ,a nic.Wstała i odeszła kilka kroków dalej i znów usiadła.Samotnik jak samotnik Mikera nie lubiła za bardzo rozmawiać.Prawie od urodzenia nie wyjawiła ,ani jednego słowa.

Darkness

- Cóż, jeśli nie chcesz o tym mówić, nie musisz. Dla mnie moja przeszłość jest trudna i raczej niechętnie bym o niej opowiadał. Ale tak, chciałbym poznać twoją historię. - Wymówił to delikatnym głosem. Przy okazji spojrzał na kolejnego, o zgrozo, szczeniaka, który również pojawił się w tym miejscu. Wzrok jego znów skakał od psa do psa, nie zapominając o pół wilku, który najwyraźniej z zainteresowaniem przyglądał się jego niedoli. Coś tu jest nie tak. Może trzeba było wejść jeszcze głębiej w krzaki i pozostać niezauważonym?

Mimic

Mimic nie chciała siedzieć samotnie w przeciwieństwie do szczeniaka który przed chwilą odszedł od reszty psów.
-Darkness jak długo tu jesteś tak spytam z ciekawości?
Popatrzyła najpierw na odchodzące szczenię a później na psa z którym rozmawiała.

Mikera

Mikerze nudziło się więc wolno podeszła do psów ,aby z nimi porozmawiać.Mikera nie wiedziała co te psy mogą jej zrobić ,ale pokonała lęk i powąchała jednego z psów.

Mocca

Mocca ziewnął ukazując całe wnętrze swojej paszczy. No proszę... Ależ się zeszło dzieciarni... Czyżby Darkness stał się czymś na kształt niańki. Na tę myśl uśmiech mimowolnie wpłynął na pysk Wojownika. Cóż za przeurocza scenka...

Mimic

Mimic wstała i popatrzyła na reszte psów. Ale z kim porozmawiać? Podeszła do psa (do Mocca) I delikatnie się skłaniając powiedziała:
-Witam cie zwą mnie Mimic.
Nie czekała na odpowiedź bo obojętnie usiadła i zaczeła spoglądać na swoje łapy.

Mikera

Gdy Mocca coś powiedział Mikera natychmiast podbiegła do niego i powąchała.
-Woof!-Szczeknęła cicho na Mocce spodobał jej się jego zapach.Potem podeszła do Mimic i ją powąchała.Już później odeszła krok od Mimic i usiadła przyglądając się psom.