Las pełen zwierzyny

Mocca

Mocca jednak nadal tu był i spokojnie patrzył na Iluzję. Po chwili jednak położył się na grzbiecie i zamknął oczy. Nie był psem. Nie był wilkiem. Nie pasował nigdzie. Więc czym był? Nie długo rozmyślał, bo zaraz pogrążył się w swoich rozmyślaniach i zasnął tak spokojnie, jak dawno mu się nie udało.

Iluzja

Iluzja oblizała pysk po skończonym posiłku i już spokojniejszym krokiem powróciła do niedawnego towarzysza rozmowy. Usiadła obok nieco bezszelestnie jak na taką beczułkę z wypchaną, szeroką piersią. Popatrzyła na niego i zapatrzyła się gdzieś w dal.
Pilnowała. Czego? Może jego spokojnych snów...?

Mocca

Mocca trochę się wiercił, jego sen stał się niespokojny. I krótki. Chwilę później wilkopies znowu był na nogach. Spojrzał na Iluzję i uśmiechnął się do niej uspokajająco. Przeciągnął się, ziewnął i znowu był gotów do dalszego cierpienia zwanego pospolicie życiem.

Iluzja

Mlasnęła mięsistymi wargami na kufie i pochyliła nieco łeb, zrównując go z jego linią oczu.
- Masz pchły czy koszmary?- wolała być bezpośrednia, by w razie równie prostej odpowiedzi uskoczyć od siedliska wrednych insektów.

Mocca

Mocca uśmiechnął się widząc reakcję Iluzji.
- Koszmary o pchłach. - odpowiedział z rozbawieniem. Nie widział potrzeby dzielenia się swoimi sennymi marami z obcą osobą. Co mu się właściwie śniło? Nie pamiętał. Nigdy nie pamięta.

Iluzja

- Och, więc Twoja reakcja jest wyraźnie zrozumiała- powiedziała tonem, w którym można było znaleźć rozbawienie, ale i brak zaufania co do tego, czy jej nie okłamał. Iluzja sama kłamała tak często, że wiedziała, że inni mogą to robić z taką samą łatwością.
Uśmiechnęła się jednak lekko do psa i położyła się obok niego.
- Czyli teren nieskażony- powiedziała półżartem i wyciągnęła przednie łapy przed siebie.

Mocca

- Tego nigdy nie wiadomo. - rzekł Mocca lekko się uśmiechając. Zaintrygowała go ta suczka, jednak jego intrygowało wiele osób płci przeciwnej. Ale ta była młodsza, więc pół wilk nie widział jej w innej roli jak tylko przyjaciółki. Mimo to trudno było zostać jego przyjacielem. Trzeba było sprawić przy tym, aby jego lodowe serce zaczęło chociaż trochę się roztapiać.

Iluzja

- Sugerujesz, że powinnam z piskiem nastolatki uciekać?- powiedziała, w charakterystyczny sposób dla swej rasy unosząc łuk brwiowy.
- Bo jesteś jedynym, z którym mi się tu dobrze rozmawia. - nie miała zamiaru dodawać jeszcze drugiej części tego wyznania. Co mu po tym, że długo była uważana za "swoją" przez wilki? To, że sam był wilkiem w połowie, nie czyniło z niego partnera do takiej rozmowy.

Mocca

- Ja szczerze mówiąc rzadko rozmawiam z kimkolwiek. - powiedział Mocca. - Chyba że się ktoś napatoczy i zechce zamienić kilka słów z pół wilkiem. Bo bywa, że moja wilcza strona się ujawnia i dlatego ten, kto kiedykolwiek to widział ten moment woli trzymać się ode mnie z daleka. - Mocca nadal miał w pamięci wyraz twarzy swoich przyjaciół, swojej matki.

Iluzja

- Jak chcesz, to opowiedz. A najlepiej pokaż się, przyjacielu Wilku- powiedziała, niby ze śmiechem. Ale w jej oczach ujrzeć można było tylko i wyłącznie powagę. Nawet przestała kołysać ogonem.

Mocca

Mocca nie roześmiał się. Przeszedł go dreszcz na słowa Iluzji.
- Nie chcesz poznać Wilka. - rzekł siląc się na żartobliwy ton, jednak w jego głosie można było wyczuć niemałe napięcie. Nie lubił poruszać tematu jego... drugiej strony. Znacznie ciemniejszej. Dlatego pragnął zostać wojownikiem. Chciał mieć pretekst aby wyładować nadmiar energii... w słusznej sprawie.

Darkness

Darkness przekroczył mozolnie granicę lasu. Niechętnie włócząc łapami posuwał się naprzód, pazurami rozdzierając ściółkę. Zwolnił tempa jeszcze bardziej, gdy zobaczył grupkę psów. I jeszcze leżące na ziemi martwe ciało. Śmierć. To słowo nie było mu obce. Zawsze znajdzie się ktoś, kto umiera. Każdego to czeka. Nie chcąc jednak zwracać na siebie uwagi, wszedł nieśpiesznie między rosnące w pobliżu paprocie i zakrywając się nimi jak najdokładniej, położył się.

Mocca

- Dlaczego się ukrywasz? - spytał ostro Mocca odwracając się w stronę paproci za którymi ktoś się schował. Mocca nie był g***i. Miał węch. Wilczy węch. I wilczą siłę, więc czy ten pies myśli, że może go zdenerwować i wyjść z tego w jednym kawałku? Jeśli tak, to się grubo myli.

Darkness

- Kto powiedział, że się ukrywam? - Odrzekł głosem nie wyrażającym uczuć. Zza zielonych liści wysunął się powoli podłużny pysk, za nim cała głowa, a na końcu grzbiet. Zagapiona w ziemię głowa powoli uniosła się, kierując swój wzrok na Moccę. Czemu się tak wściekł? Tak jakby miał cały ten las na własność.
- Masz jakiś problem? - Spytał grubym, niskim tonem, jakby od niechcenia. Czuł, że jego rozmówca nie jest zwykłym psem. Ale czy to ważne?

Mocca

Mocca uważnie przyjrzał się owczarkowi, który wyszedł zza paproci. Skoro dalej się nie ukrywał, ani nie uciekł to znaczy, że nie był tchórzem. A to, czego Mocca nie znosił najbardziej to tchórzostwo.
- Ja? - spytał pies jakby z rozbawieniem. - Ja nie mam absolutnie żadnego problemu, kolego. - odparł i przeniósł wzrok znowu na Iluzję. - Nie chcesz poznać Wilka. - powtórzył. Nikt nie chciał poznać Wilka.

Darkness

Rzucił psu jeszcze jedno spojrzenie, nijakie i obojętne. Nie zdradzał żadnych uczuć, stał ślepo wgapiony w przypominającego wilka psa i jęzorem gładził przednie siekacze.
- Dobrze więc, pozwolisz mi w spokoju poleżeć, czy znów zaczniesz marudzić? - Znów z jego gardła wydobył się niski głos. Wzrok owczarka co róż padał na paprotki, w których przed chwilą spokojnie leżał. Widać nawet w lesie nie można zaznać spokoju.

Mocca

- Jeżeli tak bardzo masz ochotę dalej wylegiwać się za tymi paprociami to ja, drogi kolego nie mogę ci przeszkodzić. - Mocca uśmiechnął się czarująco, choć niechętnie do owczarka. Następnie znów spojrzał na swą rozmówczynię. - Więc Iluzjo, jesteś tu sama? Czy w domu czeka na ciebie mamusia z tatusiem? - Pół wilk czuł, że Iluzja jest sama, a zabawa cudzymi uczuciami była jego ulubioną rozrywką. Nawet, jeżeli poczuł do tej suczki sympatię.

Darkness

Oczy owczarka otworzyły się szerzej. Na początku spodziewał się kolejnej zakały, następnej osoby uważającej się za najlepszą i najsilniejszą i dokazującą wszystkim. Duże było więc jego zdziwienie po wypowiedzi tego drugiego. Powolnym krokiem wycofał się tyłem z powrotem między rośliny, wystawił jednak łeb spoza liści i uważnie przypatrywał się czarno-białemu psu, który dość często wspominał o wilkach. Wzbudził w owczarku zainteresowanie.

Mocca

Mocca spojrzał na owczarka, który widocznie począł obserwować go i Iluzję. Ale cóż. Ciekawość często zwycięża nad rozsądkiem. Pół wilk uśmiechnął się pod nosem. Nieco ponury pies, ale wzbudził w nim szacunek. Chyba, że tylko udawał taką waleczność. Różnie bywa wśród psów bez doświadczenia.

Darkness

Położył łeb na łapach i nastawił uszu. Ostrożności nigdy za wiele. Wzrok jego skakał po całym otoczeniu, odbijał się od drzew jak wiewiórka, lądował na zebranych tu psach niczym pchła, jednak nie czepiał się ich na dłużej, lecz od razu wyskakiwał dalej. Całe ciało pozostawało w bezruchu, jedynie oczy obracały się co chwilę we wszystkich kierunkach. Co jakiś czas jego spojrzenie padało na szare chmury, to znów wydawało mu się że widzi między drzewami dawny, złowieszczy cień i w takich momentach wargi same odsłaniały długie kły, a w oczach pojawiało się jedno uczucie - nienawiść. Ogarniała go wtedy chęć zemsty i prawdopodobnie zacząłby gryźć co popadnie by wyładować złość, gdyby nie obecność innych psów. Starał się po prostu o tym nie myśleć.