Las pełen zwierzyny

Brave

Mówi się, że przed wiekami teren ten należał do bogini łowów- Artemidy. Do dziś można wyczuć tu obecność mocy Diany, jak gdyby jej dłoń pielęgnowała las i zwierzęta. Rzymianie nazywali ją Dianą. Bogini, choć potrafiła być okrutna i bezlitosna, błogosławiła łowcom, którzy polowali i zabijali, by wyżywić rodziny. Biada jednak tym, którzy zapolują na boskiej ziemi tylko dla zabawy! Artemis z pewnością sromotnie się zemści.

Brave przygnał tu ile sił w łapach, robiąc to jednak w miarę możliwości cicho. Biegał wszak delikatnie, jak pies wystawowy, którym przecież był. Za nim biegła Negai, oboje przyszli zapolować. Brave zwolnił i zatrzymał się przy zwalonych drzewach. Rozejrzał się. Potem zaczął węszyć, szukając dowolnego śladu zwierzyny i czekając jednocześnie na sukę, która mu towarzyszyła.

Tabai Geaneli-Vorris

Stąpała cicho, zręcznie i pewnie, choć nijak to się miało do wilczych umiejętności. Mknęła przez las niepostrzeżona, a na jej kufie gościł lekki uśmiech. Nie wiedziała, czemu jest szczęśliwa, czy tez pogodna. Poddawała się zmianie nastrojów, lecz ich nie rozumiała. Przystanęła, gdy ujrzała w pobliżu psa. Stała długo, zastanawiając się, czy ja zauważył.
- Ave. - Rzuciła tylko, nie ukrywając już swej obecności. Czekała spokojnie na reakcję z jego strony. Tylko, czy miała na co czekać? Czy ma sens odzywanie się? Po co w ogóle mówiła? Po co tu przyszła? Po co została? Nie wiedziała... Nie chciała jednak zawracać.

Brave

Spojrzał w kierunku nowo przybyłej suki i uśmiechnął się.
- Ave. - skinął jej łbem nisko, niziutko. Potem zaś wyprostował się i spojrzał na nią jak na ósmy cud świata. Czyżby to była Artemida, o której słyszał? Nie... Pies? A może...
- Ech, głupie myśli- odpędził je od siebie szybko i spojrzał ponownie na suczkę.
- Przyłączysz się?- zaproponował.

Negai

Przybiegła jakiś czas później za Brave'em. Będąc za paroma, jeszcze stojącymi normalnie i mocno przy ziemi drzewami stanęła z podniesioną jedną łapą. Wyczuła czyjąś obecność. Rozejrzała się i zauważyła Brave'a i Tabai. Odetchnęła z ulgą i powolnie podeszła po saluki. - Witam Cię Tabai. - Przywitała się miło i czekała jeszcze na odpowiedź suczki. Cóż, im nas więcej tym lepiej czyż nie?

Tabai Geaneli-Vorris

A teraz pozostały jedynie formalności.
- Tabai, jak mnie już Negai przedstawiła. - Rzekła obojętnie. Zbędne formalności... Pff! Jakby nie było niczego innego do roboty!
- Nie odmówię... - Powiedziała, pomachując leniwie ogonem i wodząc wzrokiem po otoczeniu, a zatrzymując go na chwilę na psie, który dziwnie na nią patrzył. Pewnie coś sobie ubzdurała!
- A ciebie jak zwą? - Spytała, podnosząc się z miejsca i podchodząc nieco bliżej. Wszak niemiło jest rozmawiać z takiej odległości.

Negai

Spojrzała na Breave'a, który albo nie miał ochoty ujawnić swojego imienia albo się zamyślił, ewentualnie zakochał (:3). Odchrząknęła raz, potem drugi i trzeci. A ten nadal się nie odzywał. - To jest Brave i ... jak widać nie kontaktuje. - Powiedziała Negai i się zaśmiała. Co by można było teraz zrobić? Może jak się ocknie to nie będzie nic pamiętał i można mu wyciąć jakiś numer? Nie, nie, nie... Nie czas na to, przecież ona nie jest już szczeniakiem, niestety.

Tabai Geaneli-Vorris

- Aha... - Wymamrotała cicho, przenosząc wzrok na psa.
- To co? Idziemy? - Rzuciła prędko, nie myśląc nawet o stanie samca, który najwyraźniej odpłynął daleko swymi myślami. Taka już z niej była suczka i co poradzić? Tabai zamachała ogonem, wodząc wzrokiem po lesie, który ją otaczał.

Kompletny brak weny -.-

Brave

Potrząsnął gwałtownie łbem.
- Brave jestem, wybaczcie, drogie panie- powiedział i nieco uchylił łba przed sukami. Potem odwrócił łeb w prawo, zaczynając węszyć.
- Tabai, szykuje się ognisko nad morzem... Więc gdybyś miałą ochotę, poza polowaniem, zabrać się też z nami na tę skromną imprezę, myślę, że wszyscy się ucieszą- powiedział, powracając wzrokiem do suk. Odwrócił się po raz kolejny, tym razem w lewo. Złapał jakiś interesujący wiatr, który przyniósł mu nęcącą nos woń stadka jeleni.
- I.... Wybieramy się na zające, czy coś większego, a jednego?- zapytał reszty chartów. Wyglądało na to, że stworzą idealną drużynę.

Tabai Geaneli-Vorris

Uniosła ucho, słysząc swoje imię. Nie usłyszała propozycji skierowanej bezpośrednio do Negai, która zapewne została zaproszona wcześniej. Kiwnęła tylko potwierdzająco głową, a po chwili zaczęła węszyć.
- Zające? Na dzika nie chcę się rzucać, ale chętnie spróbowałabym się w czymś większym... - stwierdziła, zastanawiając się nad tym, co zaproponować. - Może sarna? - spytała po chwili, wodząc wzrokiem po lesie. Nie miała na myśli jakieś ciężkiej, silnej sztuki, a młodą i niedoświadczoną, ewentualnie starą i mniej sprawną niż reszta. Było to zwierzę, którym spokojnie mogliby się podzielić i zapewne coś by zostało.

Brave

- Miałem na myśli jelenia, jednego czy dwa mniejsze. Tam póki co znajduje się niewielkie stadko, z tego co potrafię wyczuć. Jeśli podejdziemy je pod wiatr, będzie można się zorientować, jak liczne jest stado i co z tego może skapnąć na nasze ognisko- powiedział. Popatrzył na nie bystro. Jeśli mieli razem polować, trzeba było wszystko omówić, by mogli pracować potem jak jeden organizm, jeden łowca.

Marley

A i Marley postanowił przybyć na tereny tego lasu. Cicho jak kot, którym był zaczaił się na rudego psa, a właściwie sukę. Właściwie to sam nie wiedział co to było. Nie zaglądał i nie wie. Niepostrzeżenie zakradł się bliżej i skoczył szybko na kark psa z brudną chustą na szyi.
- Argagh!!! Demony! ZUe demony, co pałętają się po ziemiach mojej babci nie przeżyją! Argh! - Zawołał groźnie, drapiąc, jak się okazało, sukę po uszach, głowie, karku i plecach. Kocur syczał i prychał głośno, przeskakując na drugiego psa, który też był rudy.
- DEMONY!!! ZUO!!! A pudziesz ty, duszo nieczysta!!! - Wołał kot, przejeżdżając pazurami po miękkiej sierści psów, nie mogąc im zrobić żadnej krzywdy. Miał złe pazury. Były krótkie. Mimo to usiłował przeskoczyć na ostatnią z tu obecnych istot.

Tabai Geaneli-Vorris

Tabai warknęła pod nosem i sztywno stanęła na łapach, lecz po chwili w płynnym, pełnym gracji ruchu trzepnęła kocura łapą, a po chwili podbiegła do niego i docisnęła go do ziemi.
- Patrzcie, zwierzyna tu sama przyłazi! - Zawołała, chwytając kota za kark i przyprowadzając go do reszty. Postawiła go na ziemi, a ogon przycisnęła mocno łapą.
- Wiesz gdzie jesteś, mały? - Spytała, uśmiechając się złośliwie i nad wyraz przekonująco. Zmrużyła ślepia i przygniotła mocniej nieszczęsny, koci ogonek.
- No... To co z nim robimy? - Spytała resztę, nie uwalniając kota spod łapy.

Negai

Na początku gdy poczuła, że coś siedzi jej na ... grzbiecie nieco się zdziwiła, nie będziemy ukrywać. Cos ją drapało, jednakże nie boleśnie. I o co chodziło z demonem? Czyżby kot wiedział o czymś, o czym nie powinien? Sama z chęcią złapała by go za szyję jednakże Tabai ją wyprzedziła. Podeszła do fioletowego futrzaka z nastroszonym futrem, z jej gardła wydobywało się ciche powarkiwanie. - Nie wiem... Możemy spalić na stosie. - Zaśmiała się cicho... - Powiedz nam Mały o jakiego Demona Ci chodzi? - O tak, Negai chciała wiedzieć o co pięć.

Marley

- O WAS!!! - Wydusił kocur, machając łapami i wijąc się na wszystkie strony.
- To was trzeba na stosie spalić! Was, nie mnie! - Wołał wściekły, przewracając się na plecach.
- MIIIIIIAAAAAAAUUUUU!!! - Wyrzucił z siebie kot, gdy poczuł mocniejszy ucisk na ogonie. - Zostaw mnie! Ała! - Krzyknął, odwracając się i usiłując podrapać psią łapę.
- Jestem w MOIM świecie, na którym was nie powinno być!!! - Odpowiedział na pytanie tej, co go łapą gniotła. Biedny Marley nie rozróżniał jeszcze świata realnego od swojego, który przecież nie istniał. Marley miał przecież ząbki! Wgryzł się w łapę i mocno zacisnął szczęki, w których roiło się od małych, rekinich ząbków.

Mocca

Mocca pewnym, powolnym krokiem przybył do lasu. Przywiodły go tutaj dziwne dźwięki jakby... kota? Och, bynajmniej nie miał on najmniejszej ochoty na spotkanie z kocurem. Gdy wreszcie dotarł do gromadki jego oczom ukazała się całkiem osobliwa scenka. Widział trzy psy rasy saluki... hm... walczące z fioletowym kotkiem? Jednak nie miał on ochoty pomagać komukolwiek, więc z kpiącym uśmieszkiem na kufie usiadł przyglądając się zabawnej sytuacji.

Tabai Geaneli-Vorris

Tabai zacisnęła zęby i machnęła łapą zirytowana. Nie tędy droga, pomyślała. Warknęła groźnie i bez żadnej zapowiedzi wbiła żeby w kocura. Miała nadzieję, że ów zwierz odczepi się od niej. W końcu podniosła łeb, by nie przedziurawić małego stworzonka, choć niezmiernie ją korciło, by to zrobić. Psa nawet nie zauważyła.
- Złaź ze mnie, mała pijawko! - Krzyknęła, waląc łapą, a co za tym idzie i kotem, o ziemię. Westchnęła ciężko i ostatni raz machnęła łapą w powietrzu. Koty... Pff... I po coś je stworzył?! Co?!

Marley

- MIAAAAAAU!!! - Wyrzucił z siebie kot, zanim odskoczył od suki i popędził na znajdującego się w pobliżu psa, który przybył tu przed chwilą. Skoczył mu na łeb, no... Przynajmniej próbował. Wylądował na plecach, po czym zjechał po nich w dziwaczny sposób, bo spadał na plecach, a na ziemi wylądował na plecach dolnych.
- ARGH!!! - Wypluł kłaki i podszedł do psa, wpatrując się w niego uważnie. Po chwili postanowił udawać niewiniątko i mina jego była bardzo "urocza" (jak na avie).
- Oni mnie bili... - Stwierdził smutno, spuszczając głowę i smarkając pod nosem, jakby miał zacząć płakać.

Mocca

Mocca przeniósł rozbawione spojrzenie na fioletowego kota. Widział część tego, co się tu działo, więc nie do końca wierzył w niewinność kocurka.
- Ach, ty biedaczku... - rzekł teatralnie udając współczucie. Po chwili zwrócił się do gromadki psów z naganą: - Dlaczego tak duże psy, męczą takiego biednego, niewinnego kotka? - Jednak w jego głosie można było usłyszeć rozbawienie jak i ironię.

Negai

- Nie udawaj takiego niewiniątka pchlarzu! - Warknęła i spojrzała na swoje po kołtunione od nieostrych pazurów kota futro... - Jaki Twój świat? Czy Ty w ogóle wiesz o czym mówisz? - Spytała zdziwiona, ale czemu się dziwi? Przecież na pewno było coś nie tak. Nie spotyka się na co dzień tak dziwnie ubarwionych kotów. No chyba, że ktoś je torturował i pomalował farbą... Jaka 'biedna' kicia. Spojrzała na dopiero przybyłego psa, który chyba chciał odegrać przedstawienie.. - To znaczy... Bo on zabrał nam zabawkę... - Powiedziała z również udawanym smutkiem ale i pokorą.

Mocca

- Ty niedobry ty... - rzekł Mocca z naganą w głosie i z udawaną srogością spojrzał na kota. Bawił się i podobało mu się to. Może powinien zostać kiedyś aktorem...? - Nie wolno zabierać innym zabawek. - powiedział i uśmiechnął się zimno. - Pchlarz. - dodał jeszcze cicho, tak aby nikt go nie usłyszał.