Plaża o czarnym piasku

Surreal

Gdy usłyszała o tropicielu, niechętnie się skrzywiłą. Kiedy jednak napomknął o tajemnym, jej oczy rozbłysły, a kufa wystrzeliła w górę.
- To taki tajny osobnik, do tajnych spraw?- czubek ogona drgał nerwowo, a ona sama aż naprężyła się w oczekiwaniu na jego odpowiedź.

Darkness

- Myślę, że to ktoś w rodzaju szpiega. Ale nie wiem za dużo na ten temat. - Spojrzał na owczarka obserwując jego reakcję. Kto wie jakie myśli przelatywały jej teraz przez rozum? Chyba jednak ta propozycja przykuła jej uwagę.
- O szczegóły musiałabyś wypytać kogoś, kto już tu jest od dawna. - Dodał uznając, że więcej informacji już z siebie pewnie nie wydobędzie. Uderzył mocno ogonem w piach, aby nieco się rozruszać i wyładować energię, po czym znów położył się spokojnie, obserwując towarzyszkę.

Surreal

- Tylko jeśli mam być szpiegiem, nikt nie powinien o tym wiedzieć...- powiedziała jakby sama do siebie, po czym szybko przeniosła wzrok na niego. Czy właśnie zdałą sobie sprawę, że i on w takim razie nie powinien wiedzieć? Ale... Jeśli nie on, to kto? Poza tym, coś w jej sercu mówiło, że bez niego nie będzie nawet marnym cieniem. Mogła mu wszak ufać.
Uśmiechnęła się lekko i nastroszyła nieco sierść i strzepnęła niewidoczny pyłek z ucha. Potem położyła się w wilgotniejącym piachu i spojrzała w dal. Do kogo mogłaby się udać z prośbą o nową rangę? Szkolenie? Pomoc?
- Darkness...- zaczęła pozornie leniwym tonem.
- Czy my mamy jakiegoś... przywódcę?

Darkness

Wzrok psa przeniósł się na powrót na niebo, jakby wypatrując w nim odpowiedzi. Wydawało mu się, że jak na razie nie mają przywódcy. Niezbyt interesował się jednak takimi sprawami, nie przyzwyczaił się jeszcze do myśli, że ktoś może kierować jego życiem.
- Wydaje mi się, że nie. Może nie znam zbyt dobrze tutejszych psów, nie wspominając o tych z klanu, ale raczej nie mamy przywódcy. - Odpowiedział nisko, cały czas wpatrując się w niebo. Może i lepiej, że na razie nie poznał jeszcze swojego przywódcy? Jeżeli w ogóle go ma.

Surreal

Skinęła w milczeniu pyskiem i na powrót spojrzała w dal, zatopiona w swych myślach.
Doszła jednak stosunkowo szybko do wniosku, że od samego myślenia to głowa boli, a od biernego siedzenia siedzenie. Wstała i pomachała ogonem zachęcająco do Darkness'a.
- Chyba pójdę coś zrobić ze swoją przyszłością. Idziesz ze mną? Ty będziesz wojownikiem, ja szpiegiem. A potem oboje zostaniemy przywódcami naszej sfory- powiedziała takim tonem, że nie sposób było wyczuć, czy żartuje, czy mówi całkowicie poważnie.

Iris

Iris zamyśliła się. Nie widziała ile czasu mogło minąć, ale tamta dwójka była chyba pochłonięta rozmową. Nieuprzejmie byłoby się wcinać.
- Żegnajcie. - powiedziała Uzdrowicielka kłaniając się nisko, jak na dobrze wychowanego Przywódcę przystało. - Miło mi było was poznać, lecz niestety muszę iść. - Z tymi słowami labradorka oddaliła się.

Darkness

Na pysku psa ponowni pojawił się delikatny uśmiech. Ten był jednak bardziej szczery, niż pozostałe. Nie było w nim żadnych fałszywych uczuć. Tylko prawda.
- Widzę, że wysoko mierzysz. Ale ja nie pasowałbym do roli przywódcy. Poza tym, nawet nie chcę próbować. Na przywódcę nie nadaje się ktoś, kto w pierwszej kolejności myśli o sobie. Sądzę, że to rozumiesz. Ale jeśli uważasz, że wywiążesz się z obowiązków przywódcy, to nie będę cię powstrzymywał. - Powiedział dźwigając się z piasku, po czym strzepując go z futra poprzez gwałtowne szamotanie się na wszystkie strony. Rzucił jeszcze pożegnalne spojrzenie oddalającej się labradorce, po czym jego wzrok znów przeniósł się na Surreal. Przynajmniej już zdecydowała o swojej przyszłości. Darkness podszedł do niej powoli i stanął oczekująco, gotowy do drogi. I tak nie miał tu nic innego do roboty. Ciekawe gdzie teraz mała chce się wybrać?

Surreal

Surreal obdarzyła Darkness'a pięknym uśmiechem i ruszyła nieco przodem, nie pozostawiając go jednak w tyle. Szła chwilę tropem Iris, potem jednak wybrała inną drogę i zamiast przedzierać się przez chaszcze, podążali wąską, ale wygodną ścieżką.
Surreal szła w stronę lasu. Sądziła, że tam właśnie spotka jakiegoś egzaminatora...

Darkness

Owczarek spojrzał na oddalającą się Surreal i na pewien czas zamyślił się. Nie ma wątpliwości, że dorasta. Im dłużej z nią przebywa, tym bardziej dojrzała mu się wydaje. Już nawet postanowiła co chce robić w życiu. Pies zastrzygł uchem, po czym ospale ruszył naprzód. Ciekawiło go, jak to wszystko się potoczy.

zt.

Tybella

Z dumnie uniesionym łbem na ten teren wkroczyła Tybella, miękko stawiając łapy i rozglądając się spokojnie. Ciemno było, lecz jej to nie przeszkadzało. Zamoczyła łapy w wodzie i zamruczała niczym kot. Spojrzała we wschodzący księżyc. Piękny widok. Tyba aż usiadła. Miała ochotę tam pójść, pójść w stronę kuli... a jednak to niemożliwe. Westchnęła przeciągle i wstała. Poganiała wokół pewnego drzewka i po chwili znikła w półmroku.

zt.