Jaskinia Mocci

Mocca

- Nie. - rzekł Mocca rozbawiony. - Mówię najszczerszą prawdę. Ludzie to dziwny gatunek. I jeszcze wydaje im się, że cały świat należy do nich. - powiedział. - I że mogą z nim robić co zechcą.

Iluzja

- Muszę ich zobaczyć- mruknęła Iluzja sama do siebie. Potem jednak pomyślała... A co tam, raz się żyje.
- Mocca, gdzie oni są? Najbliżsi jacyś- zapytała wilko-psa. Wszak to on posiadał tę wiedzę. I bardzo ją tym zaintrygował.

Mocca

- Nie wiem. - powiedział Mocca. Gdzieś tu były miasta, ale nie był pewien gdzie. - Ja dość długo podróżowałem, więc od "moich" poprzednich ludzi się oddaliłem, ale gdzieś tutaj są chyba jacyś inni. - rzekł. - Możesz ich poszukać, tylko... uważaj.

Iluzja

- Na co?- zapytała, zerkając już w stronę wyjścia z legowiska. Nie była pewna co o tych dziwnych zwierzętach sądzić. Każde ostrzeżenie może się przydać. Powróciła do niego trochę zmęczonym wzrokiem.

Mocca

- Na nich. Mogą być niebezpieczni. - rzekł Mocca. - Niektórzy. - nie widziało mu się, żeby ludzie pozbawili go przyjaciółki. Bo czy Iluzja była jego przyjaciółką? Tak, i to chyba jedyną.

Iluzja

Iluzja skinęła łbem i zanim spróbowała ponownie powstać, już spała u jego boku. Gdzieś w jej podświadomości pojawiło się pytanie, czy nie będzie miał nic przeciwko jej dłuższemu pobytowi, jednak... Nie dała rady zadać tego pytania Mocce. Zmorzył ją sen, piękny i ożywiający. Śniła o swoim stadzie... Rodzinnym stadzie, kiedy wszystko miało zasady, a Iluzja coś znaczyła.

Mocca

Mocca spojrzał na śpiącą Iluzję. Oczywiście, że nie miał nic przeciwko. Przecież jej nie wyrzuci. Nawet ucieszyło go, że przynajmniej na razie suczka nie ma zamiaru wyruszyć do świata ludzi. Wojownik położył się obok i po chwili jego także zmorzył sen. Pół wilk pozostał jednak jak zawsze czujny na wszelkie nieznane odgłosy i zapachy.

Iluzja

Suka spała dość długo, dopóki nie poczuła dmuchnięcia w nos. Zjeżyła szybko sierść na karku i otworzyła oczy, gotowa do ataku napastnika od dołu.
Ujrzała jedynie Moccę. Najwidoczniej odwrócił się i oddychając, dmuchnął jej w nos. Oblizała go zatem i uniosła wyżej zaspany łeb. Uśmiechnęła się w duszy. Czuła się spokojniejsza. Rzeczywiście- była teraz w lepszej formie. Ot tak dawna nie spała dobrze... Ciągle nękały ją koszmary. Widać jednak nie dziś; nie przy Mocce.

Mocca

Mocca spał jednocześnie czuwając. Czuł, że musi pilnować swojego terenu, dobytku... i Iluzji, więc nie mógł sobie pozwolić na całkowite oddanie się odpoczynkowi. Gdy obok poczuł ruch suczki otworzył oczy, lecz nie widząc nic niepokojącego znów je zamknął.

Iluzja

Tym razem uśmiech pojawił się także na jej pysku, nie tylko w duchu.
- teraz ja Cię popilnuję. Śpij, Mocca- powiedziała cichutko i pozwoliła sobie usiąść i rozejrzeć się bacznie po legowisku. Jeśli miała stać się obrońcą psa i jego domu, musiała wiedzieć, czego broni.
Kiedy zapoznała się lepiej niż pobieżnie z terenem, znów spojrzała na wilka. Choć była zajęta rozmyślaniami na jego temat, czujnie nasłuchiwała wszelkich niepokojących odgłosów.

Mocca

Mocca westchnął cicho i zasnął, choć jak zawsze był czujny. Przyzwyczaił się. Śniły mu się różne rzeczy... psy, wilki, ludzie... Iluzja. Ale to były dobre sny. Ostatnio w niocy nawiedzały go tylko dobre sny.